Yaşasın yağmur

Blogger'a yapılan sansürle ilgili aslında hiçbir şey yazmak gelmiyor içimden. Zaten bu ülkede başka ne beklenebilirdi ki? Tek bildiğim gayet zor geçirdiğim bir haftanın ardından cuma akşamı bilgisarımın başına oturup ekranımda yazan o cümleyi okuduğumda içimde hissettiğim burukluk 24 saattir geçmek bilmiyor. Neyse, tabiki de yazmaya devam edeceğiz, burada olmazsa başka yerde, her yerde, her zaman. Susturmak o kadar da kolay değil.
Annemin haberini almamın hemen ertesi gün Doğa ateşlendi. Sabaha kadar nöbetteydim o gece. Ertesi gün ishal oldu ve şöyle dedi: "Anne popomdan komik yaratıklar geliyor". Çoraplarını ve terliklerini sürekli çıkarttığı için karnını ve ayaklarını üşüttüğüne ikna etmeye çalışıyorum bu hayalperest yer cücesini bu aralar.
Serdar yok tabii ben yalnız çok yoruldum, bitkin düştüm bu hafta. Hem fiziken hem ruhen hem de bu cüceye laf yetiştirmekten çenem de yoruldu. Zar zor bir şekilde enerjimi yükseltebildim. Ama bu akşamüzerinden beri sırtımdaki bütün kemiklerin ağrıdığını hissediyorum. Yani anlayacağınız hayatın yükü sanki öylecene sırtıma bindi.
Serdar'ın Cuma günü yurda ve evimize dönüşü ile bu yüküm biraz olsun hafifledi ve bugün 1 saat de olsa kaçamak yaptım herşeyden. Daha sonra ise üçümüz yağmurda yürüdük. "Yağmur yağıyor, seller akıyor, Arap kızı camdan bakıyor" şarkısını söyleyerek ıslandık, sularda zıpladık.
Annemin durumu ise şundan ibaret; Geçen hafta okulda ani bir tansiyon yükselmesi ve bayılma. Okula gelen doktor mutlaka kalbinize baktırın diyor. Geçtiğimiz hafta yapılan testler sonucunda kalbinde bir delik tespit edildi. Önümüzdeki hafta bu deliğin büyüklüğüne bakılacak özel bir yöntem ile. Şaşırdık, üzüldük tabii. Çünkü annemin alerjik astımı ve fibromiyaljisi var zaten günlük yaşamına çok etki eden. Şimdilik tüm test sonuçlarına bekliyoruz ve de tabiki olumlu düşünüyoruz.
Sizi bilmem ama bana bu yağmur yi geldi. Havanın hafif serinliği de içimi temizledi yıkadı sanki bugün.