Banyo sonrası giydirebilmek için bunlarla oyalanıyor. Yoksa giydirilmesi neredeyse imkansız.
Evden dışarı çıkarken ille de yüzüklerimi, küpemi takacağım diye tutturuyor. Birini takıyor beğenmiyor sonra öbürünü deniyor.
Ayakkabı giymez, palto giymez, yemek yemek istemez, gündüz uyumak istemez. 2-3 yaş arası çocuğu olan annelerin kesin bir psikolojik destek almaları gerektiğini savunuyorum artık ya da çok ciddi, düzeli bir şekilde meditasyon, yoga yapmalılar. Yok başka türlü sabırlı olmak mümkün değil.Herşey üstüste geldi ve bağırdım bugün, gerçekten çok sinirlendim artık. O sinirle şöyle dedim: "Bir insan bu kadar üzülmez ki ben de insanım"
Bu kokoş insandan gelen cevaba bakın siz: "Sen insan değilsin annesin ama"
Bir yumru saplandı boğazıma gülsem mi ağlasam mı bilemiyorum.
Bir yumru saplandı boğazıma gülsem mi ağlasam mı bilemiyorum.
Şu an tek hayalim; bir dağın tepesine çıksam ve orda öylecene dursam, sadece dursam ve havayı koklasam, içime çeksem, nefes alsam.
Kayıtlar
12 yorum:
canım üzme kendini hepimiz yaşıyoruz buna benzer günler. anneler bazen bağırabilir. ben hiç sesini yükseltmeden çocuk büyüten görmedim. ayrıca küçük hanımefendi yanılmış anneler de insan ama eklemeden geçemiycem, her ne kadar yorumun ana fikriyle bağdaşmasa da... cevaba çok güldüm:))
bir arkadaşımın nisan 2006 doğumlu kızı var, aynı durumdasınız. şimdi ona da blogunu göstereceğim. yalnız değilsiniz arkadaşlar :p
Ben geçen gün ayyy bu nasıl acayip birşeydir dedim iki yaş krizi için, kızımdan daha büyük oğlu olan arkadaşım bekle ve gör daha ne krizler yaşayacaksın dedi ve içimi kararttı. 3 yaş krizi 4 yaş krizi... ama hakikaten insan insana yapmaz bunu ama kızın haklı biz anneyiz ya... Doğumda sanki bünye özel bir sıvı salgılayıp beyni duyarsız hale getiriyor ve bütün sinir hücrelerimiz ölüyorda. Ahh ah çok muzdaribim bu 2-3 yaş arasından bir dokun bin ah işit benden.
biraz daha büyüdügünde bunlar güzel birer anı olacak bellekte..Cok zor oldugunu tahmin edebiliyorum ama yine de seni özeniyorum..Ben bakıyım Doğa'ya istiyorum, böyle durumlarda?
Tabi tabi insan degilsin sen, annesin; baska bir tur yaratiksin:) Hahahaytt:) Cok cimcime birseymis bu! Kizim olsa susler puslerdim diyordum ama oyle degilmis:)
O yas grubundaki kizli erkekli tum cocuklar oyle, senin gibi itiraf edeni yok; inanmiyorum ben oyle mukemmel cocuk seyine, megalomanliktan mutevellit oyle davraniyorlar.
Bosver sen, uzme kendini! Bunlari biraz yoran tatli anilar olarak yaz defterine, gerisi hikaye.
Benim arkadaslarimin da kiz cocuklari boyle kokos kokos geziyorlar ortalikta, kolyeler, yuzukler rengarenk:) cok tatlilar! cok!
kızlar, benim ciddi sinirlerim bozuldu bugün. şimdi de uyku tutmuyor iyi mi. neden bağırdım çocuğa diye bir suçluluk duygusudur sardı beni. biz de büyüyoruz bu cücelerle birlikte. Uyuturken de seni seviyorum anne demedi mi tükendim işte o zaman. ufff sayfalarca yaz bitmez bu konu. Brajeshwari, gel buyur beklerim memnuniyetle:) bu arada teşekkürler harika desteğiniz için:)
Özgür, çocugum yok.Ama haddim olmadan şunu demek isterim. Geçenlerde, Doğa'nın senin aynan olduğunu söylemiştin. Seni büyütüyor aslında..Sabrını yükseltiyor..Bence suçluluk duyma..Hepimiz böyle büyüdük sonuçta..Biraz kendini rahatlat istiyorum ki, Doğa'da rahatlasın.. Derler ki, annelerin hangi çakraları kapalıysa, çocuklarında 12 yaşına kadar aynı çakraları kapalı olurmuş..Bu yüzden, içini ferah tuttuğun, rahatlattığın sürece Doğa sana bazı şeylerde daha az direnecek. İyi ve dinlenmiş olmanı diliyorum ki, enerjin bize de yansısın..Ben Doğaya bakarım gerçekten..:)
biliyorum aynen öyle. farkındayım bu durumun.
bu ara çok düştüm toparlanırım 1-2 güne merak etme:)
bilirsin ya farkında olarak düştüğünde tam dibe iniyorsun. hele çocuk söz konusu olduğunda olayın boyutu çok farklı ama yine çocuk ne yaparsa yapsın kendinden çıkıyor olay. bu hiç değişmiyor. hep kendinde araman gerek. neyse bir çıkıyım ben buradan da yazarım bunları bolca. sen keşke istanbul da olsaydın görüşürdk. lütfen geldiğinde haer ver.
sucluluk duygusunu biliyorum ve cok cekiyorum bugünlerde.. nedeni: 33 aylık ogluma yeterli vakit ayıramadıgımı ve onu bu aralar DVD'lere mahkum ettigimi düsünmem, bir yandan iki aylık kızımın temel ihtiyaclarını karsılama haricinde, ogluma vakit ayırmak zorunda oldugum icin masaj vs gibi konularda ilgi gösteremem, diger yandan iyice bunalmam ve yalnız kalma istegim.. Ama geceyarısı ikisini de masum masum uyurken gordugumde gozlerimin yasarması ve yalnız kalmak istedigim bencil duygularımdan oturu iyice sucluluk duymam... gunler o kadar hızlı ve cabuk geciyor ki sanırım en guzel cozum, her anın ve saniyenin keyfini cıkarmak.. biliyorum cok yorucu ve yıpratıcı bu sürec.. AMa simdi kızım Zeynep'i büyütürken, Dersu'nun o zamanlarını düsünüyorum, ve aslında o zaman zor görünen sürecin ne kadar hızlı ve cabuk gectigini farkediyorum sasırarak... bugünler gececek, belkki yeni krizler gelecek, okulmus, girl/boyfriendmis vs..günün sonunda, seni seviyorum sözü ve gözlerinin ici gülen cocuklarımız bize verilmis en güzel hediye:))
Canım Nalanım, geçecek bunlar. sıkma kendini bu kadar 2sini birden büyütmek hele hiç kolay değil. sen harika başarıyorsun bence bu işi.suçluluk yerine kendinle gurur duy ve tadını çıkart.
Maya da öyle kokoş. Sabahları annesine makyaj yaptırıyormuş (şakacıktan tabii) şirinem benim. (2.5 yaşında!)
:))) çok şekerrr yaa
Yorum Gönder