Tiyatro maceramız

İlk tiyatro deneyimimizi yaşadık. Oyuncak müzesinde kukla tiyatrosuna gittik. Hem de çok sevdiklerimizle birlikte. Kuzen Duygu, canım Evrim ve portakalı Naz. Doğa ve Naz doğduklarından beri arkadaşlar. Hep birbirlerinin ilklerine tanık oldular, çoğu ilki de birlikte yaşadılar.

Bugün yine bir ilk olmasına rağmen gayet güzel, sabır ve ilgi ile izlediler oyunu. Tabii ara ara şu sorular gelmedi değil;
-Ne var o perdenin arkasında?

-Bu ses de ne?

-Kim konuşuyor şimdi?

-Kurt büyükanneyi yedi mi? Ne olacak şimdi?

-Perde ne zaman kapanacak?

Ve müzede aralarındaki diyalog;

Naz: Aaa bu bebeklerden alalım.

Doğa: Hayır onlar eski oyuncaklar (3 dk.önce o da aynı soruyu sormuş ve açıklamışım. Naz'a benim taklidimi yapıyor)

Oyun güzel, müze bir harika. Doğa'nın tabii en çok uzay, doktor, itfaiye ile ilgili oyuncaklar ilgisini çekti. Bebeklerle hiç mi hiç ilgilenmedi. Ama ben bebeklere ve o minik evlere bayıldım. Koysunlar önüme saatlerce oynarım.

Şimdi, canım Ömür'ün minik Alaz'ının büyüyüp kızları tiyatroya götüreceği günleri iple çekiyoruz.