Ayyy kaza olacak şimdi

Geçtiğimiz 2 hafta tuvalet eğitimi ile geçti. Bu başlıkta yer alanlar, Doğa'nın bu 2 haftadır en sık söylediği şeylerdi. Sabır kelimesinin anlamını her defasında olduğu gibi bir defa daha anlamış olduk Serdar da ben de. Bu defa ne mutluyum ki Serdar da bu işten oldukça sorumlu çıktı. Çünkü Doğa nedense babasıyla tuvalete gitmeye bayılır oldu:)) Ama tabii sonuç olarak anneliğin nasıl bir sabır gerektiğini bir defa daha deneyimlemiş oldum. Şimdi kızım sanki daha bir büyümüş gibi geliyor bana. Her geçen gün daha bir özgürleşiyor, kendi kendine yeter hale geliyor. Bu sabah gözümü açtığımda uzun zaman sonra "iyi ki evdeyim ve iyi ki onunlayım" dedim. Ve de yuvaya gideceği, benim evde yalnız kalacağım günleri düşündüm. Tabiki evden çalışmaya ya da daha aktif çalışmaya devam edeceğim. Ama çok alıştım ben kuzuma. Her an onu kucaklamaya, gıdığını, ayaklarını koklamaya, gıdıklamaca oynamaya, birlikte her tür boyama yapmaya, hamur oynamaya, çamaşır asmaya, kurabiye pişirmeye, didişmeye, uyku savaşlarımıza, yakalamaca oynamaya... kısaca bir geriye dönüp baktım da ne çok şey yapmışız bu 28 ayda. Bugün 28 aylık oldu Doğam. Ondan öncesi sanki hiç yokmuş gibi...çok garip her anne benzer düşünüyor bu konuda. Çok farklı farkındalıklar, deneyimler yaşatıyor insana annelik. Her anı dibine kadar yaşıyorsunuz; sevinci de, hüznü de, kızgınlığı da. Çünkü onlar koşulsuz, yargısız geliyorlar dünyaya. O yüzden sizin yargılarınız, koşullarınız, her duygunuz bir yerde sıfırlanıyor karşılarında, zihninize söz geçiremez oluyorsunuz... Öğretmeniniz oluyorlar birdenbire...küçücük şeyler hayatı öğretiyorlar bize, sorumluluk almayı, direnmeyi, değişimlere açık olmayı, güçlü ve sabırlı olmayı ve daha birçok şeyi...

Bugün ayrı bir mutluluk var içimde. İyi ki anne olmuşum...

Not: Bugünlerde günlerimizin büyük bir bölümü suluboya ile geçiyor. Bu fotoyu da kendisi çekmemi istedi ve de poz verdi.