Bu hafta

Buz gibi havada sahilde yürüyüş yaptım sabah sabah. Yüzüme çarpan soğuk, denizin sessizliği, kuşların sesi yıkadı içimi. Sonu olmayan bir yol olsa yürüsem bütün gün istedim. Tabii bir süre sonra sırtımdaki çanta ağırlık yapınca kablosuz bağlantısı olan bir yer düşündüm sahile yakın. Şimdi sıcak tarçınlı sütlü çayımı içerken yazıyorum bir yandan... Yani mutluyum şimdi.
Dün gece uyku tutmadı yine. Klasik yine PMS durumları bu hafta herşeyi kırıp dökesim var. Tam psikopat, paranoyak katiller gibi oluyorum itiraf ediyorum. Bir sakin, bir deli... Kadın olmak ne zor şey ya. Daha önce de yazmıştım, kadınları en yaratıcı dönemi bu aslında. Ama her ay başaramıyorum bu yaratıcılığı kullanmayı üzgünüm. Hele bu hafta hiç.
Bu hafta enerjimi toparlamakta zorlanıyorum. O kadar çok kişinin benim enerjime ihtiyacı var ki. Güçlenmem gereken bir zamandayım. Anneanneme rahim ağzı kanseri teşhisi kondu, ağır testler yapıldı, bugün sonuçları çıkacak. Serdar'ın babasını hastaneye kaldırdık. Kalp hastası, ağır durumu. Nükleer tıp deneyecekler. Bir de efendim Doğa Hanım ateşlendi Pazartesi akşamı. Boğazları iltihaplanmış! Tabii yine antibiyotik krizi yaşıyoruz. Allahım bu antibiyotiği kolayca içiren var mıdır çocuğuna nolur biri bir yöntem söylesin!! Neyse bir kaşık kaldı sanırım bu akşam bitecek. Çok sinir oluyorum çocuğa zorla ilaç içirmeye. Gönül istiyor ki hiç hastalanmasın hiç ilaç içmesin, ama mümkün mü? Hele yuvaya başladığı bu ilk sene...
Uykusuz gecelerde bu hafta bolbol okudum yazdım, sabahları erken uyandım yine yazdım. Aklıma ne gelirse, içimdekileri, dışımdakileri, herşeyi yazdım. Yazdıkça kustum sanki rahatladım biraz.
Yıllar önce Rus bir yoga hocam vardı. Bize ilk derste "neden yoga yapmak istiyorsunuz ?" diye sormuştu. Herkes kendine göre birşeyler söyledi, ben de "huzur istiyorum" demiştim. Hiç unutmam aynen şöyle demişti: "Huzuru bu dünyada boşuna arama. Dışarıdaki dünyada, hele bu dünyada hiç huzur yok. Huzur senin içinde".